خرگیوش (۱۳۹۵) (۱)
نویسنده و کارگردان: مانی باغبانی
تهیه‌کننده: جبیب اسماعیلی
ژانر: کمدی
محصول: ایران
مدت: ۹۰ دقیقه
“توجه فرمایید، با خواندن این مطلب، ممکن است داستان فیلم لو برود.”
برای یک هنرمند، انتقال پیام و نظر و تفکرش در قالب هنر، می‌تواند ساده باشد؛ اما انتقال آن‌ها در قالب طنز، خیر.
مثلا اکثر افراد به راحتی احساس و نظرشان را در شبکه‌های اجتماعی مانند اینستگرم می‌نویسند و با بقیه به اشتراک می‌گذارند، کاری که برای‌شان احتمالا ساده است؛ ولی اگر بخواهند کمی طنازی را وارد نوشته یا عکس‌شان بکنند، کار سخت می‌شود. در هنر نویسندگی هم درست به‌مانند هنرهای دیگر، طنز کار کردن دشوار است و هر نویسنده‌ای از پسش برنمی‌آید؛ نابلدی در این راه، ممکن است نوشته را به سمت لودگی و مسخرگی پیش ببرد، یا که اندیشه‌ی نویسنده به‌درستی منتقل نشود گرچه شاید خود او تصور کند مطلبش را به طنز نوشته؛ اما در حقیقت در حال ارائه کردن مانیفست باشد و پیام و حرفش گم شود میان آگاه نبودن نسبت به طنزنویسی و روده‌درازی و فرسنگ‌ها دور بیفتد از آن‌چه که می‌خواسته بیان دارد؛ در مواردی هم بعید نیست همه‌ی این نابلدی‌ها، با هم رخ دهند، درست مانند چیزی که در فیلم خرگیوش ِ مانی باغبانی شاهدش هستیم.
خرگیوش یک فیلم بی‌سر و ته، با لاف ِ روشن‌فکری و دغدغه‌ی اجتماعی‌ست که نه حرفش معلوم است و نه پیامش و نه هدفش. فیلم‌ساز بیشتر از آن‌که حرفی منطقی و موثر برای گفتن و تصویری صحیح برای نشان دادن داشته باشد، فیلمی رنگارنگ با ژست ِ صحبت از اجتماع و دل‌مشغولی‌ها ـ که فقط در حد اشاره به آن‌ها بسنده کرده ـ ساخته و هر وقت در دیالوگ‌نویسی و کل‌کل‌های بی‌مورد ِ پرسوناژها با هم در می‌ماند، لودگی و رقص و دارث ویدر و جِدای و کَتونی و کپی ِ اغراق شده‌ی مونالیزا و.. را به آن اضافه می‌کند تا چیزی شبیه به نعشگی و از خودبی‌خود بودن را به‌خورد بیننده دهد و کم‌کم سرگیجه را به او تحمیل کند.
با دیده‌ی اغماض خرگیوش، یادآور فیلم‌های خوش‌ساخت و خوب ِ خماری (The Hangover) است که به بدترین شکل ممکن پیاده شده و جذابیتش فقط در شیرین‌زبانی ِ دخترک قصه و شوخی‌های جنسی آن خلاصه می‌شود و شاید استفاده از کلی بازیگر مطرح که فقط در تک سکانسی حضور می‌یابند تا به هر نحوی شده، فروش ِ فیلم به‌واسطه‌ی حضور آنان تضمین شده باشد.
مخلص کلام آن‌که فیلم خرگیوش، هیاهوی بسیار است برای هیچ با فیلم‌نامه‌ای هیچ و کارگردانی‌ای هیچ‌تر.
پی‌نوشت:
۱) برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد فیلم «خرگیوش» اینجا کلیک کنید.
ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ
