قلب ایران ، لرزید..
«بیستون خوشیت کوچی ارا پکره مه نیشین؟
منه موشم ارا ژاره ل ئاخنکه خار و خمینین..»
کرمانشاه، پاوه، ازگله، سر پل ذهاب، قصر شیرین..
هنوز جای زخم ِ دشنه‌ی پر کینه تازی بر تن‌تان بی‌شرمانه خودنمایی می‌کند و التیام نیافته که درد و رنجی دوباره به جان‌تان نشست؛
اما چه باک که شما سرفرازید و استوار.
ای کرمانشاه، ای قلب تپنده‌ی ایران،
می‌دانیم که خسته‌ای، رنجوری، دردمندی؛
اما تو لبخند می‌زنی و دل‌های‌مان را قرص می‌کنی،
تو یادمان می‌آوری که ما زنده‌ایم،
آری،
ما به لطف تو که قلب ایرانی زنده‌ایم..
ای قصر شیرین،
ای شیرین جان،
روله جان ِ شیرینِم،
کاخی در درون تو نیست؛
ولی تو همواره زیباترین، پاینده‌ترین و شیرین‌ترین قصر جهانی..
مقاومت کن ای قلب ایران،
مقاومت کن که ما بی تو هیچ هیچیم..
پی‌نوشت:
۱) برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد «زلزله کرمانشاه» اینجا کلیک کنید.
