مهمونی کامی (۱۳۹۲)

مهمونی کامی(۱۳۹۲) 

تهیه‌کننده و کارگردان: علی احمدزاده
بر اساس طرحی از: نازنین فراهانی
نویسنده: علی احمدزاده / مانی باغبانی
ژانر: درام / اجتماعی
محصول: ایران
مدت: ۸۰ دقیقه

“توجه فرمایید،‌ با خواندن این مطلب، ممکن است داستان فیلم لو برود.”

فیلم “مهمونی کامی”، سیاه و سفید آغاز می‌شود، با بهت‌زدگی. در این فیلم با شخصیت‌ها همراه و همسفر می‌شویم، به حرف‌هایشان گوش می‌دهیم و دغدغه‌هایشان را می‌فهمیم و با زوایای سیاه و سپید وجودشان، آشنا می‌شویم.

نازنین (نازنین فراهانی) بعد از جدالی که با خود در آینه بر سر رابطه‌اش با “امید” دارد، او را مرده می‌یابد. امید که دوست‌پسر خواهرِ نازنین، نگین (مینا ساداتی) است، به‌دلیل مصرف بیش از حد مواد مخدر، اُوردز شده‌است. نازنین که خودش هم در اثر استفاده از موادمخدر حال درستی ندارد، بعد از مویه بر سر جنازه، درصدد بیرون بردن آن از ویلا برمی‌آید؛ اما موفق نمی‌شود و مجبور می‌شود دوباره به ویلا برگردد و جنازه را در ماشینِ خود متوفی، رها کند.

صبح، نازنین از خواب می‌پرد. ویلا را پر از مهمان می‌یابد و متوجه می‌شود که خواهرش هم ماشین امید را برده‌است تا به مهمانی دوست‌شان کامی، در لواسان برسد. نازنین آشکارا بهم می‌ریزد و می‌خواهد هرطور شده خود را به ماشین امید و جنازه او برساند. نازنین سخت با خودش، درگیر است. به تازگی نامزدش را از دست داده، شدیدا به مواد مخدر اعتیاد پیدا کرده و از خیانتی که به همراه امید به نگین کرده، سخت معذب است و خود را تا حدودی مقصر مرگ امید می‌داند. نازنین از سر اجبار با پدرام (میسا مولوی) همسفر می‌شود که کشمکش و تقابلی شدید بین این دو، در می‌گیرد.

نگین که از قبل با امید دچار مشکل شده‌،‌ امروز بعد از چند تماس پیاپی و عدم پاسخ از جانب امید، با فرستادن پیامی، رابطه‌اش را با او تمام می‌کند و به اتفاق فرناز (پگاه آهنگرانی)،‌ جاده را پشت سر می‌گذارند، غافل از این که امید، ناخواسته همسفرشان است. در راه، بر حسب اتفاق، با آرمین (مهدی کوشکی) همسفر می‌شوند. نگین و نازنین سعی در کشف او دارند و آرمین، سعی در کشف آنان؛‌ اما چه‌کسی رفیق نیمه‌راه است؟

فیلم مهمونی کامی، فیلمی‌ مبتنی بر دیالوگ‌ است که آرام آرام پیش می‌رود و مخاطب را با خود، همسفر می‌کند. ریتم آهسته فیلم،‌ کسل کننده نیست و در بطن این آرامش، شُکی که در نهایت با همان ریتم آرام، به مخاطب وارد می‌کند، بسیار تاثیرگذار است. بهره‌گیری خوب از صداهای محیطی و استفاده مناسب و به‌جا از موزیک‌های لاتین، از نکات مثبت فیلم است. جاده چالوس در حاشیه فیلم مهمونی کامی، به خوبی آشکار است و زیبایی‌اش هم به‌چشم می‌آید با آنکه هیچ تاکیدی بر آن نشده که البته نیازی هم به تاکید نیست.

بازی‌ها بسیار خوب و طبیعی هستند و شخصیت‌پردازی فیلم درست و صحیح انجام شده به نحوی که مخاطب حس می‌کند از یک جایی، یک طوری، پرسوناژهای قصه را بارها دیده‌ و شاید بعضی‌شان را هم خیلی خوب می‌شناسد. در فیلم‌هایی که مبتنی بر دیالوگ هستند، گفتارِ شخصیت‌ها مهم می‌شود، خیلی مهم. دیالوگ‌های فیلم مهمونی کامی، خوب، روان، باورپذیرند و داستان‌ را پیش می‌برند،‌ همچنین سهمی بسزا در باورِ حقیقی بودن شخصیت‌ها، ایفا می‌کنند. دیالوگ‌هایی که هر آنچه نیاز است مخاطب بداند را در اختیارش قرار می‌دهد، مانند بی‌کاری، بی‌هدفی و بی‌مسئولیتی تعدادی از جوانان که به‌هیچ وجه نمی‌توانند معرف طبقه‌ای که به آن تعلق دارند،‌ باشند؛ یا مثلا آشنا کردن مخاطب با پرسوناژ کامی. کسی که اصلا او را نمی‌بینیم و فقط با حرف‌های شخصیت‌های فیلم، می‌توانیم تا حدودی که نیاز است، در موردش، بدانیم و حدس بزنیم.

فیلم خوشگذرانی دارد. پر است از مثلا دوستی و تمنا و ولعی برای داشتن روابط پیچ‌درپیچ و متعدد. دوستانی که برای تفریح، وقت‌گذرانی، خندیدن و خاله‌زنک و خاله‌مردک بازی، از هیچ کار و حرفی فروگذار نمی‌کنند. کسانی که دوستی برای‌شان عمق و حقیقت ندارد و نفع و هوس شخصی‌شان، ولو زودگذر، بر همه کس و همه چیز، ارجحیت دارد. در جامعه امروز، چقدر این افراد، برای‌مان آشنا هستند؛ البته که نباید امید به داشتن جامعه‌ای بهتر را، از دست دهیم.

یکی از اشکالات فیلم زمانی‌ست که جنازه امید توسط نازنین در پتو پیچیده شده‌ و در اثر تنفس بازیگر، پتو بالا و پایین می‌رود. صحنه‌ی نشان دادن جنازه‌ی پتو پیچ، آن‌قدر طولانی نیست که بازیگر نتواند چند لحظه‌ای نفسش را حبس کند و عدم توجه به این امر، توجیح‌پذیر نیست. مورد بعدی، ایست بازرسی‌ست. بعد از تصادف دو ماشین، گشتن صندوق‌عقب ماشین امید توسط پلیس، لوث می‌شود و فقط ماشین مقصر توقیف می‌شود. تصادفی که برای نجات نگین و فرناز و لو نرفتن جنازه، در فیلم‌نامه آمده؛ ولی باورش خیلی سخت و دور از ذهن است.

در هر حال، فیلم مهمونی کامی یا همان “چالوس”،‌ فیلمی خوب و متفاوت در ژانر اجتماعی‌ست با داستان و آدم‌هایی آشنا در این روزها.

پی‌نوشت:

دوستان عزیز، لطفا طبق خواسته آقای احمدزاده و تمامی عوامل فیلم مهمونی کامی، پس از دیدن این فیلم، مبلغ بلیط یا مبلغ مورد نظرتان را به شماره حساب ۰۱۵۵-۹۹۵۰-۹۹۱۸-۶۰۳۷ بانک ملی به‌نام “موسسه خیریه رفاه کودک”، واریز نمایید و نشان دهید که ‌”در کار خیر، حاجت هیچ استخاره نیست”.