مالنا (۲۰۰۰) (۱)
(2000) Malèna
امتیاز فیلم «مالنا» از پنج ستاره: ***+ (سه و نیم از پنج)
نویسنده و کارگردان: جوزپه تورناتوره
بر اساس داستانی از: لوچیانو وینچنزونی
تهیه‌کننده: هاروی وینشتین / کارلو برناسکونی
ژانر: کمدی-درام / رومانتیک
محصول: ایتالیا
مدت: ۱۱۰ دقیقه
افتخارات:
۱) نامزد دریافت جایزه‌ی اسکار برای بهترین فیلم‌برداری در سال ۲۰۰۱
۲) نامزد دریافت جایزه‌ی اسکار برای بهترین موسیقی متن در سال ۲۰۰۱
۳) نامزد دریافت جایزه‌ی گلدن گلوب برای بهترین فیلم خارجی زبان در سال ۲۰۰۱
۴) نامزد دریافت جایزه‌ی گلدن گلوب برای بهترین موسیقی متن در سال ۲۰۰۱
۵) نامزد دریافت جایزه‌ی بفتا برای بهترین فیلم غیر انگلیسی زبان (خارجی زبان) در سال ۲۰۰۱
۶) برنده‌ی جایزه‌ی دیوید برای بهترین فیلم‌برداری از جشنواره‌ی فیلم دیوید دی دوناتلو در سال ۲۰۰۱
اگر بپذیریم که در فیلم مالنا، اکثر آن‌چه که شاهدش هستیم «نماد» است، بهانه‌های واهی، چون چرا رناتو (جوزپه سولفارو) بعد از رسیدن به‌بلوغ و اجازه یافتن به هم‌بستری با زنان به مالنا (مونیکا بلوچی) دست نیافت و نخواست با او هم‌بستر شود را قبول نمی‌کنیم.
عشق رناتو به مالنا نه در نیاز جسمانی خلاصه می‌شود و نه عشقِ گذاری نوجوانی‌ست، بلکه او توانسته برخلاف مردان شهر که فقط زیبایی ظاهر را ارج می‌نهند و لذت حسمانی را هم‌سنگ علاقه و عشق می‌دانند، به عشق حقیقی دست یابد و آن را تجربه کند و به همین علت است که هنوز که هنوز است، بعد از گذشت سال‌ها، نتوانسته مالنای زیبا را فراموش کند و با این‌که هیچ‌وقت به آن زن دسترسی نیافت و همیشه در حسرت داشتن او بوده، در اوج عاشقی فداکاری کرد و چون عاشقی واقعی موجب شده تا او و همسرش، نینو اسکوردیا (گائتانو ارونیکا)، دومرتبه به‌هم برسند و کنار یکدیگر خوش باشند؛ خوشی معشوق و خوشی رناتو شد.
بله، مالنا فیلمی‌ست نمادین در مورد عشق و وفاداری، فقر و تنگ‌دستی، جنگ و جوان‌مردی. فیلمی‌ست در مورد ذهن‌های بسته و آدم‌های بیمار که کاری ندارند جز قضاوت کردن و حرافی و تلف کردن عمرشان و به یغما بردن عمر و آینده‌ی دیگران. فیلمی‌ست درمورد آدم‌های نادان و سطحی‌نگر که کل دنیای‌شان در دشمنی و حسادت خلاصه شده و قابلیت به روز کردن مغزهای بسته‌شان را ندارند، آن‌ها یاد نگرفته‌اند و نمی‌توانند دنیایی غیر از آن‌چه که در ذهن‌شان شکل گرفته را بپذیرند و در نتیجه هر چه متفاوت از آموخته‌های آنان باشد را با بی‌رحمی حذف می‌کنند و اتفاقا در چنین جامعه‌ایست که زنان به دو دسته‌ی پاک و ناپاک تقسیم می‌شود و حد وسطی برای دسته‌بندی آدمیان وجود ندارد.
با همه‌ی این تلخی‌ها، مالنا فیلمی‌ست که از تماشایش لذت می‌برید و از رفتارهای عجیب و غریب خانواده‌ی رناتو و البته سادگی خودِ او خنده‌تان می‌گیرد و در عین حال به فکر فرو می‌روید و جامعه‌ی آن زمان سیسیل (و حتی شاید فعلی‌اش را) با جامعه‌ی امروزی‌مان مقایسه می‌کنید و به‌دنبال رفتارهای مشابه در خاطرات‌تان از شهر و آدم‌های محل زندگی‌تان می‌گردید؛ و البته از فیلم‌برداری و موسیقی خوب، کارگردانی ظریف تورناتوره و هم‌چنین زیبایی مونیکا بلوچی هم لذت خواهید برد.
پی‌نوشت:
۱) برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد فیلم «مالنا» اینجا کلیک کنید.
