نام کتاب: هنر همیشه بر حق بودن
نویسنده: آرتور شوپنهاور (۱)
گردآوری: ای. سی گریلینگ
مترجم: عرفان ثابتی
انتشارات: نشر ققنوس
در مقدمه‌ی کتاب «هنر همیشه بر حق بودن» از زبان گریلینگ چنین می‌خوانیم:
«این جستار توصیه‌های عملی نیش‌داری درباره‌ی چگونگی غلبه بر خصم در مجادله را بیان می‌کند، توصیه‌هایی که بی‌هیچ عذر و بهانه‌ای ماکیاولیایی هستند. به قول شوپنهاور، جدل مناقشه‌آمیز عبارت است از “هنر مباحصه به‌گونه‌ای که شخص، فارغ از درستی یا نادرستی موضعش، از آن عقب‌نشینی نکند.” شوپنهاور در این رساله عمدا ـ و اگر نه به قصد تعریض، ولی به‌صورتی تحریک‌آمیز ـ از سوسطیان یونان باستان تقلید می‌کند. همان‌طور که می‌دانیم، سقراط و افلاطون نسبت به سفسطیان دیدگاهی منفی داشتند و آن‌ها را افرادی می‌دانستند که در قبال دریافت اجرت، و بی‌توجه به حقیقت و عدالت، به دیگران می‌آموختند چگونه هر ناراستی را راست و هر راستی را ناراست جلوه دهند.
بنابراین، سقراط و افلاطون از سفسطه به این معنا نفرت داشتند. آن‌ها خواهان دست‌یابی به خیر و حقیقت بودند، و دو امر را از یکدیگر تمیز می‌دادند.»
این کتاب سعی دارد به شما بیآموزد که همواره بر روی نظریات‌تان بمانید و حتی اگر می‌دانید حرف و نظرتان خیلی هم درست نیست، وریش اصرار بورزید و پیروز از میدان بحث و جدل بیرون آیید. به‌شخصه اصلا نمی‌توانم چنین چیزی را تایید کنم و اگر نظری اشتباه دارم رویش اصرار بورزم؛ اما خواندن این کتاب که به‌صورت خلاصه و موردی به سی و هشت راه‌کار برای پیروزی در بحث‌ها و مجادلات پرداخته، خالی از لطف نخواهد بود و حداقل به شما کمک می‌کند در برابر کسانی‌که به زور می‌خواهند حرف‌شان را به کرسی بنشانند، موضع محکم‌تری بگیرید و از خود و نظرتان (اگر حقیقتا به صحتش باور دارید) دفاع کنید.
اما به عقیده‌ی نگارنده، این کتاب یکی از پوچ‌ترین و بی‌مایه‌ترین کتاب‌هایی‌ست که تاکنون خوانده است. از آن دسته کتاب‌هایی که فقط برای دست یافتن به فروشِ بالا نوشته شده‌اند، مثل کتاب‌های چگونه پولدار شویم که نویسنده‌اش را پولدار می‌کند و پولی را از کف مردم می‌رباید. این کتاب بیشتر از آن‌که کارایی داشته باشد، به خواننده‌اش می‌آموزد که چطور سفسطه کند و به جای گوش دادن به حرف طرف مقابل، فقط دنبال ایراد گرفتن‌های بلامحل و پاسخ دادن به نظرات و حرف‌های او باشد و با دادن جواب‌های سریع و بی‌معنی، مثلا در جهت دفاع از خود و حرف و ایده‌اش برآید و فکر کند که برنده‌ی بحث شده است؛ غافل از این‌که کم پیش می‌آید طرف مقابل با این روش، نظرش را تغییر دهد و زین پس به حرف‌های سفسطه‌گر گوش داده و دوباره با او وارد گفت‌وگو گردد.
پی‌نوشت:
۱) برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد «آرتور شوپنهاور» اینجا کلیک کنید.
