بانوی عمارت (۱۳۹۷) (۱)
امتیاز سریال «بانوی عمارت» از پنج ستاره: **+ (دو و نیم از پنج)
کارگردان: عزیزالله حمیدنژاد
نویسنده: احسان جوانمرد
تهیه‌کننده: مجید مولایی
ژانر: درام-تاریخی / رومانتیک
محصول: ایران
تعداد: یک فصل، ۳۴ قسمت (فصل دوم به‌زودی)
مدت هر قسمت: ۴۵ دقیقه
“توجه فرمایید، با خواندن این مطلب، ممکن است داستان سریال لو برود.”
سریال بانوی عمارت بیش از آن‌که گیرا باشد، خنثی‌ست. قصه جاذبه‌ای ندارد و چشم و ابرو آمدن و لوندی‌های فخرالزمان، مخصوصن در قسمت‌های نخست، بیشتر به لوس‌بازی درآوردن می‌ماند تا نقش‌آفرینی.
فی‌المجموع بازی‌ها زیاد بالا و پایین دارند، مگر بازی پانته‌آ پناهی‌ها در نقش افسرالملوک و حسام منظور (ارسلان میرزا قوانلو قاجار) که چون همیشه خوب و روان است و برمی‌گردد به سابقه‌ی بازی هر دوی آنان بر روی صحنه‌ی تئاتر.
بیان‌ها چنان ضعیف است که شبهه ایجاد می‌کند، مگر بازیگران دورخوانی نکرده‌اند؟
در مکالمات، یک مشت کلمه و اصطلاح قدیمی و قدیمی‌تر،بهتر بگویم قلمبه و سلمبه، بی‌هدف، پشت سر هم قطار شده‌اند که معنا و مفهوم و شکل و شمایلِ بعضی‌های‌شان را حتی نسل قبل از انقلاب نمی‌دانند، حالا تکلیف بعد از انقلابی‌ها که مشخص است. دیالوگ‌ها یک مسیر مشخص را در پیش نگرفته‌اند،یک کاراکتر در چند خط دیالوگِ پشت سر هم، گاهی با بیان امروز حرف می‌زند و گاهی با بیان قدیم،گاهی ساده و روان و گاهی پرطمطراق؛که این امر دو مفهوم بیشتر ندارد:
یک) یا نویسنده به زبان و بیان دوره‌ای که فیلم‌نامه‌ی آن را نوشته،تسلط کامل ندارد و یا
دو) فیلم‌نامه سریع نوشته و بسته شده و کاراکترها و خلقیات و درونیات و موقعیت‌شان به‌درستی قوام نیافته است.
قانونی در فیلم‌نامه‌نویسی وجود دارد: «اگر پرسوناژ به‌درستی خلق شده باشد،در هر موقعیت مکانی و احساسی، نیازی نیست نویسنده به خودش فشار بیآورد چون کاراکتر خودبه‌خود عمل می‌کند و حرف می‌زند، فقط کافی‌ست نویسنده مثل کاتب، آن اعمال و حرف‌ها را یادداشت کند.» پس مشخص است خلق صحیح پرسوناژ چقدر حائز اهمیت است و در مورد فیلم‌ها و سریال‌های تاریخی، حتما تسلط به زبان آن دوره هم، بسیار مهم و ضروری‌ست.
با این‌که نوستالژی‌ها عمومن دوست‌داشتنی هستند و به نظر می‌رسد ساختن و گفتن از آن‌ها دشوار نیست؛ اما اگر داستانی پر و پیمان در چنته نباشد و از تمام پتانسیل‌های نوستالژی و نه فقط «شال ترمه یزدی و ابریشم گلابتون‌دوزی» سود برده نشود، اتفاق خاصی نخواهد افتاد، اثری چنگی به دل نخواهد زد و سریال راهش را به قلب بیننده باز نخواهد کرد و برای تماشایش، سر و دست شکسته نخواهد شد.
بانوی عمارت در فصل اولش نه حرف خاصی زد و نه داستان مشخصی را دنبال کرد و بیشتر شبیه کلافی سر در گم بود؛ حالا صحبت از فصل دم این سریال است و شاید گره‌‌ی این کلاف در فصل دوم باز شود؛ باید صبر کرد و دید.
پی‌نوشت:
۱) برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد سریال «بانوی عمارت» اینجا کلیک کنید.
